मरूभूमीतील वाडा एकाकी
भयाण असा कि भितो स्वतःला
हालचाल पहा नागिणींची
साथ लाभते घन तिमिराची
वाघुळांना भय कसे ना
घुबडांच्या ह्या चित्कारांचे
बंद कधीचे कालद्वार हे
ध्वनी घुमते फुत्कारांचे..
डोळ्यांमधली आसवे ही
द्वारामागे चटकन लपली
एक फुलते रोप हिरवे
चिरेबंदी त्या भिंतीसवे
नागिणींचे भय वाटले
हिरवाईमधे मन दाटले
सांग हरी मी काय करू
कि द्वारामागे झुरून मरू..!!
मैत्रेयी भागवत
६ नोव्हेंबर २००८
८.४३ रात्रौ..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
surekh!
ekdam mast aahe maitryee..! something different n very truly said! keep it up! best luck!
Sachin
Post a Comment